دوستت دارم

شخصی سی سال عبادت خدا میکرد.

شبی وقت مناجات شیطان بر وی ظاهر شد و گفت:
بیچاره ! سی سال است ترا می بینم او را می خوانی اما ندیده ای جوابی به تو بدهد.دیگر این خواندنت برای چیست؟
نه الهامی ... نه آگاهی بر غیبی ... نه مکاشفه ای ... نه کرامتی...
این یعنی او ترا نمی خواند.
مرد لحظه ای تردید کرد و مناجات خویش قطع نمود و قبول کرد که اگر قرار بود عنایتی از سوی حضرت ربوبیت میشد تا حال یکبار شده بود پس من جایگاهی ندارم و تنها به خودم زحمت میدهم.
رنج تشنگی و گرسنگی و عبادات و ریاضات و....
رفت و خوابید.
فرشته ای بر او ظاهر شد و گفت:
هان ... امشب صدایت را نشنیدیم؟
مرد گفت:
این همه خواندم و شنیدی چه گفتی؟
فرشته خندید و گفت:
خدا سلام رساند و گفت ای بنده من ،این آمدنت و به نماز ایستادن و به سجده رفتن و به دعا ایستادن همه به خواست من بود و پاسخی بود بر خواندن تو .
من ترا برای خودم می خواستم نه برای چیزی دیگر...
مرد بیدار شد و دانست آنچه که در این سی سال بر وی گذشته بود از حال دعا و نماز تنها عنایت حق بود و بس.

خرید بهشت

بهلول هر وقت دلش می گرفت به کنار رودخانه می آمد. در ساحل می نشست و به آب نگاه می کرد.

پاکی و طراوت آب، غصه هایش را می شست. اگر بیکار بود همانجا می نشست و مثل بچه ها گِل بازی می کرد.

آن روز هم داشت با گِل های کنار رودخانه، خانه می ساخت.

جلوی خانه باغچه ایی درست کرد و توی باغچه چند ساقه علف و گُل صحرایی گذاشت.

ناگهان صدای پایی شنید برگشت و نگاه کرد. زبیده خاتون (همسر خلیفه)

با یکی از خدمتکارانش به طرف او آمد. به کارش ادامه داد. همسر خلیفه بالای سرش ایستاد و گفت:

- بهلول، چه می سازی؟

بهلول با لحنی جدی گفت:

- بهشت می سازم.

همسر هارون که می دانست بهلول شوخی می کند، گفت:

- آن را می فروشی؟!

بهلول گفت:

- می فروشم.

- قیمت آن چند دینار است؟

- صد دینار.

زبیده خاتون گفت:

- من آنرامی خرم.

بهلول صد دینار را گرفت و گفت:

- این بهشت مال تو، قباله آن را بعد می نویسم و به تو می دهم.

زبیده خاتون لبخندی زد و رفت.

بهلول، سکه ها را گرفت و به طرف شهر رفت. بین راه به هر فقیری رسید یک سکه به او داد. وقتی تمام دینارها را صدقه داد، با خیال راحت به خانه برگشت.

زبیده خاتون همان شب، در خواب، وارد باغ بزرگ و زیبایی شد. در میان باغ، قصرهایی دید که با جواهرات هفت رنگ تزئین شده بود. گلهای باغ، عطر عجیبی داشتند. زیر هر درخت چند کنیز زیبا، آماده به خدمت ایستاده بودند. یکی از کنیزها، ورقی طلایی رنگ به زبیده خاتون داد و گفت:

- این قباله همان بهشتی است که از بهلول خریده ای.

وقتی زبیدهازخواب بیدار شد از خوشحالی ماجرای بهشت خریدنوخوابی را که دیده بود برای هارون تعریف کرد.

صبح زود، هارون یکی از خدمتکارانش را به دنبال بهلول فرستاد. وقتی بهلول به قصر آمد، هارون به او خوش آمد گفت و با مهربانی و گرمی از او استقبال کرد. بعد صد دینار به بهلول داد و گفت:

- یکی از همان بهشت هایی را که به زبیده فروختی به من هم بفروش.

بهلول، سکه ها را به هارون پس داد و گفت:

- به تو نمی فروشم.

هارون گفت:

- اگر مبلغ بیشتری می خواهی، حاضرم بدهم.

بهلول گفت:

- اگر هزار دینار هم بدهی، نمی فروشم.

هارون ناراحت شد و پرسید:

- چرا؟

بهلول گفت:

- زبیده خاتون، آن بهشت را ندیده خرید، اما تو می دانی و می خواهی بخری، من به تو نمی فروشم!

روزی رُخش ببینم ...

گفت : به دنیا برو و دو چیز بیاور:

اولی آنچه که " من ندارم"
دوم آنچه که برای تو "بهترین" است...

با دو علامت سوال فرود آمدم ؟؟

همه جا را گشتم ... از قصر پادشاهان گرفته تا قعر اقیانوسها و.....

.....بلاخره روزی باز گشتم.

●گفت : سفر چطور بود ؟ راستی از بازار دنیا چه خریدی ؟ سوغاتی چه آوردی ؟

عاشقانه تر از همیشه ، با نگاهی خیس تر از باران بهار ، نگاهش کردم

دوست داشتم روی ماهش را ببوسم
دوست داشتم مرا در آغوش بگیرد و نوازشم کند

و تا صبح قیامت از سفر سختم برایش بگویم و بر شانه هایش بگریم

اما....!

....دستان عطر آگین به گل عشق را جلو بردم!
هر دو مشتم را باز کردم ، پُر از خالی بود
نگاهم کرد .... لبخند زد و گفت:

فَتبارکَ الله اَحسنُ الخالقین

او " نیاز " نداشت که من دست خالی پر از نیازم را برایش آوردم
و بهترین توشه " تقوا " بود ، که من از زمین هیچ بر نداشتم

و با دلی عاشق تر از همیشه بازگشتم

.

 این جان عاریت که بر حافظ سپردهِ دوست

روزی رُخش ببینم و تسلیم وی کنم

 

یادی از شاعر بسیجی مرحوم ابوالفضل سپهر

بسم الله الرحمن الرحیم

ای ساکن 20 متری 15 متری های متعدد این شهر بزرگ ای رزمنده بقال تاجر بسیجی کارمند رپی... که همه و همه خواهرها و برادرهای من هستید بدانید:

ان جانباز است که سختی اش را می کشد و ریه اش با هر نفس بیشتر می سوزد ولی من معروف می شوم .جانباز است که ذره ذره اب میشود و جانش را بالا می اورد و ان شخص دارویش را وارد می کند ان یکی تبلیغاتش را می کند و دیگری جیبهایش بیشتر ورم می کند!و تو هیچ میدانی که ریه هایت را از صدقه ریه های پر تاول او از هوای تمیز و بهاری پر می کنی؟

حاج رحیم میگفت کاش بعضی به اندازه ان سگ که در زیر گلوله های دشمن در دار خوین به مدت دو هفته برای یک گاو که گوساله ای زاییده بود و ترکش خورده بود و در دهلیز بین دو خط گیر افتاده بود علف می برد معرفت داشتند اما من می گویم:کاش خروار خروارتان ای غنیمت خوارها به اندازه یک نفس الوده به گاز خردل یا مقداری از خلط سوزان ان بزرگمرد ارزش و معرفت داشتید.

ای پیرمرد پیرزن جوان نوجوان دختر پسر بسیجی دانشجو طلبه نازی ابادی شهرک غربی هنر پیشه ورزشکار...بدانید در این حوالی هستند کسانی که به خاطر من و تویی که این سطور را می خوانی و روزانه به طور متوسط 21/600 مرتبه هوای تمیز را فرو می دهی و...به مرحله ای رسیده اندکه حتی از یک نفس بدون سوزش محرومند!

                                                                                            برادرتان ابوالفضل سپهر

ماخذ:کتاب دفتر سرخ