اعوذ بالله من الشیطان الرجیم
ان الله یدافع عن الذین امنوا
اللهم صلی علی فاطمة و ابیها و بعلها و بنیها و سر المستودع فیها بعدد ما احاط به علمک
سید محمد حسینی بهشتی:
برادرها خواهرها عاشق شوید.
زندگی به عشق است.
مسلمان عاشق است.
عاشق ِ خداست.
آخرین باری که ازخانه بیرون آمد ، یک شنبه بود ؛ هفتم تیر . هم سرش داده بود برایش لباس نو دوخته بودند .قبای ِ کرم وعبای مشکی تازه اش را پوشید . چند روز بود که زمزمه می کرد :
درد ِ عشقی کشیده ام که مپرس
زهر ِ هجری چشیده ام که مپرس
گشته ام در جهان و آخر ِکار
دلبری بر گزیده ام که مپرس
موقع خداحافظی ، دست هایش را دور ِعزت الشریعه ، علی رضا و محبوبه گرفت و هر سه را با هم بغل کرد . بوی ِ گل ِ یاس می داد . علی رضا با تعجب به مادر نگاه کرد . با چشم هایش پرسید چرا امروز پدر این قدر عجیب خداحافظی می کند ؟
آن شب در دفتر حزب جلسه بود. بعد از این که کارهایش در دادگستری تمام شد ، رفت حزب ِ جمهوری . وقت ِ نماز بود . همه رفتند حیاط ، نماز بخوانند . پشت ِ سر ِ بهشتی ایستادند . مثل ِ همیشه که نماز می خواند ، چشم هایش را بست . رگ هایش برجسته شد و خون توی ِ صورتش دوید و صورتش را سرخ کرد .
نماز که تمام شد ، رفتند سالن تا جلسه را روشن کنند . قرار بود درباره گرانی صحبت کنند اما بعد از برکناری بنی صدر ، حالا مهم ترین مسأله ، ریاست جمهوری بود .
از او خواستند صحبت کند . چند دقیقه بعد صدایش در انفجار گم شد . صدایی که همه را به طرف ِ خیابان ِ سرچشمه کشاند.
ـــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ
بهش می‌گفتند ؛ انحصارطلب، دیکتاتور، مرفه، پولدار.
دوستانش دوستانه گفته بودند چرا جواب نمی‌دهی؟ تا کی سکوت؟
می‌گفت: مگر نشنیده‌اید قرآن می‌گوید ؛ «ان الله یدافع عن الذین امنوا»
یعنی وظیفه
من این است که ایمان بیاورم، کار خدا این است که از من دفاع کند. دعا کن
من وظیفه خودم را خوب انجام بدهم. خدا کارش را خوب بلد است...
ـــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ
گواه :
هدف رو نویسی ِ کتاب نبود . اصلا اگر انگار دلت بهشتی نباشد اذن ِ نوشتنی از بهشتیان نیست ، پس دست های ِ این کمترین را چه رسد به این که میان ِاین چنین سپیده دمی از دم های ِ هوای ِ بهشتی ِ سید محمد حسینی بنویسد می گذارم خودش روایت کند خودش ببرد خودش بکشد . هم او که همیشه کنار ِ اسمش و کنار ِ شهادتش ، مظلومیت هم بود .
خدا کند که درد ِعشق نیز با دل آن کند که با او ...
ــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــــ
آه :
