جان پناه

یا جابر العظم الکسیر

 

 

دریاب مهمان خوانده ای را که در آغوش میزبان، ناخوانده شد و آشنایی که در وطن غریبه.
 

یا طبیب من لا طبیب له

 

از ردِ شکستگی ِ دل ِ آدم
گلی می روید سرخ
که غریبانه زیباست
و عطرِ عجیبش
همیشه بر پیراهن ِ صاحب ِ دل است!...*

*معصومه صابر