رویا

یا حبیب قلوب الصادقین

 

•طاقی را که میگذاریم جلوی در، مسیری قشنگ روبرویمان قد می کشد دلم قنج می رود که از زیر اسمت رد بشوم انگار یک دروازه باز شده برای رسیدن به تو،می‌پرسم : از زیرش رد بشویم ؟
می‌گوید: بدویم.
نگفتمش که سالهاست ندویده ام و یادم نمی آید که آخرین بار که بدو مسیری را رفته ام کی و کجا بوده.
مثل مسابقات نمره دار مدرسه می ایستم روی خط فرضی ...
من این دویدن را از او نمی برم
ولی خوشایند این است که به او می بازم گرچه من برنده ام که با تو کنارِ او می دوم ، با رویایی که در دلم مثل جوانه ای قد می کشد رسیدن با هم به خدمت در دولتت و دویدن برای تو که از زیر نوازش نام مبارکت رد شده ایم.

 

•خوشا به حال کسی که تو دوستش داری...

 

حلقه طلایی

یا جابر العظم الکسیر 

خادمی که کنار در نزدیک مضجع شریف بود گفت : وارد حلقه یاسین شدید دعای فرج بخونید و بیست تا صلوات بدید راه براتون باز میشه.سرم‌را بلند کردم . هیچ وقت حلقه ی یاسین بالای سرم‌را ندیده بودم. انگشتر را محکم ولی با احتیاط گرفتم که فشار جمعیت گم یا خرابش نکند. دوست داشتم خودم به شما پس می دادمش ولی به یکی دو  قدمی که رسیدم دستم را دراز کردم سمت خادم و گفتم: میشه اینو بندازید توی ضریح.

مطمئن گفت: دست خودت باشه ! یک کم دیگه میرسی بهش،خودت می اندازی.

پشت سری گفت: دستت رو بلند کن و خودت بنداز.

دستم را بدون زحمت دراز کردم و گره انگشتانم را باز کردم حلقه نقره ای در آغوش ضریحت فرو رفت و من به دامنه ی ضریحت چسبیدم.بجای حلقه نقره ای حالا من در حلقه طلایی آغوشت بودم.

 

فَنَجنِی‌مِنْهَا لِوَاذاً بِکَ

 

فریبکار

یا غیاث المستغیثین

 

«همین مجازات تو را بس که من دیگر تو را آنطور که می‌دیدم، نمی‌بینم!»

 

اللهم غیر سوء حالنا بحسن حالک

یا جابر العظم الکسیر 

 

ما را اندوهی کشت 
که با هیچکس نگفتیم ...

•عباس‌ فرجی

فقه

یا جابر العظم الکسیر 

 

نه که حرفی نباشد 
رغبتی به نوشتنش نداشته دل خسته.
بارها اما در فکرم دست به کیبورد بردم و حالم را برایت نوشتم بعد همه را انتخاب و پاک کردم و دوباره روی خط نوشتم : حالم خوب است.
بعد از خودم پرسیدم آیا در این حد دروغ گفتن به او که عالِم هست ، روزه را باطل می کند؟

من حکمش را نمی دانم اگر چه درسش را خوانده باشم. من حرف هایم را برای تو هم درز می گیرم اگر این اشک ها مجال دهند و تند تند از چشمانم سُر نخورند، شاید خودم هم باورم شود که حالم خوب است.
خوب است فقط دلتنگ است .

وقت است که بنشینی و گیسو بگشایی تا با تو بگویم غم شب های جدایی...

همنشین

یا جابر العظم الکسیر

 

دنج ترین جای ممکن در انتهای سالن را انتخاب کردم برای نشستن.
همین که نشستم؛ نامت روی پرچم صورتی رنگ، قاب چشمانم را پر کرد آنقدر پر که از قاب چشمانم سرازیر شد.

 یاد دیدارم با حضرت ماه افتادم... آن وقت که بعد از رفتن آقا و فرو نشستن اشک ها سرم را بلند کردم و تازه پرچم متبرک به نامت را بر روی دیوار مقابل دیدم.
حضرت بابا علیه السلام دلتنگم برای شما. سخت دلتنگ. نمی دانم آیا سخت را می توان با دلتنگ جمع بست؟ می شود که تمام صفت های اینچنینی را از حال دلم ،کم کنید،  می شود که ببینم و ببینید که در سایه سار قامت شما ایستاده ام در مرکزی ترین حاشیه امن ِ حیات طیبه،کرانه لازمانی ترین لامکان؟

گرچه خیلی دلتنگ می شوم برای همه هدیه های قشنگی که دوست داشتن شان را به قلب کوچکم هدیه کردید.دلم می‌خواهد تعریف کنم تعریف ناشدنی های این روزها را،اما اینجا واژه ها بسیار قاصرند.

اندکی بنشینید حضرت بابا تا با شما بگویم چطور خداوند جان مرا از روزهایی چنین سخت عبور داد. بنشینید تا بگویم من بهانه های قشنگ خدا را برای گره زدنم به دنیا می بینم دست هایش را که روی قلبم می گذارد و در گوش دلم می گوید: دوام بیاور...

من دنیا را با شما اینطور می خوانم
اینطور زندگی می کنم
ممنون که به هر طرفی رو کنم شما زودتر از خودم آنجایید

 

یا من له فی ارض قلبی منزل

نعم المراد الرحب و المستربع

 

ای کسی که بر سرزمین قلب من ، حکومت می کنی

این عرصه برای تاخت و تاز عشق تو

عرصه ای فراخ و در خور است.

 

قصیده ابن ابی الحدید در مدح مولا علیه السلام

سر_نوشت

یا جابر العظم الکسیر 
 

 

 

بعضی ها شهید به دنیا می آیند

بعضی ها به دنیا می آیند که شهید بشوند 

و بعضی ها شهید به دنیا می آیند که شهیدانه زندگی کنند و شهید تربیت کنند و سپس شهید شوند.

 

مرگی چنین میانه میدانم آرزوست.

 

تنها برابرت

یا جابر العظم الکسیر 

نور دست می گیرم می نشینم روبروی عکست 
و مرور میکنم خاطراتت را ، آنجا که از تو نوشته بودند و علاقه ات به حضرت زهرا سلام الله علیها و مرامت که بر خودت فرض می دانستی  کار کسانی که حضرت را دوست داشتند راه بیندازی.
نشسته ام در خلوتی که فقط منم و تو ...
می گویمت... و حالا این تویی که در لامکان و لازمان دست هایت بلندترند... تویی و دلی که می دانم کارش را حتما راه می اندازی ...

SOS

یا جابر العظم الکسیر 

و گویا این فاطمیه دلم را در به درِ احوال فاطمه هایت کردی!
 

 

 

مطرود

یا مقلب القلوب

 

•این روزها مدام فکر می کنم آیا تو دلت برای من تنگ نمی شود؟ آیا اصلا هیچ خاطره روشنی از روزهای با من بودن داری؟فکر می کنم چطور امید بی پایان من به رشد تو اینگونه ناگهانی به خط پایان رسید و چرا محبت قلبم ، قلبت را زیر رو نکرد؟ مگر تو به ملکوت آسمان ها نزدیک تر از من نیستی!؟

 

تو هرگز نخواهی فهمید و اگر بفهمی باور نخواهی کرد، کسی برای تو و حال تو چقدر متوسل شد و چقدر دندان صبر بر جگر گذاشت و چقدر حرف ها و اشک هایش را درز گرفت.

 

•می رسم مقابل درب جایی که حالا دیگر تو در آن نیستی و اگر می بودی هم کسی دوستت نداشت...- جز من- ! 

می رسم مقابل درب و فکر می کنم به همه ی کسانی که بجای حل مساله آن را پاک می کنند. می رسم مقابل درب و دست روی قلبم می گذارم و می گویم صبور باش.

ولی دست های من قدرتی ندارند. ای که نامت دواست و دست هایت بالاتر از همه دستها، دست های مهربانی ات را بر قلبم بگذار، من به آرامشی که تو بر قلبم نازل فرمایی سخت محتاجم.

مَن قال أنّی لا أبرَح؟
أخبَرتُ رَبّی کلّ شیء

فاطمه

یا جابر العظم الکسیر 

 

ربی

انی مغلوب

فانتصر...|

التیام

یا جابر العظم الکسیر 

حکایت بارانِ بی‌امان است
اینگونه که من دوستت می‌دارم...
شوریده‌وار و پریشان
بر خزه‌ها و خیزاب‌ها
به بیراهه و راهها تاختن
بی‌تاب و بی‌قرار
دریایی جستن
و به سنگچین باغِ بسته دَری سر نهادن
و تو را به یاد آوردن
حکایت بارانی بی‌قرار است
این‌گونه که من دوستت می دارم...

#شمس_‌لنگرودی

شرف حضور

یا جابر العظم الکسیر 

دیگر فرقی نمی کند چه ساعتی باشد. هر ساعتی که در کلاس شان باشم با التماسی که در نگاه شان هست می گویند: به امام... سلام بدیم!؟

بر می گردیم سمت شما. حالا دیگر ذکر سلامی را که خودم به شما می گفتم را حفظ کرده اند و سلام شان زودتر از سلام من پر می کشد به آغوش شما.

انگار یک عالمه قند در دلم آب می شود از این لحظه که با این همه بچه که مشتاق شمایند به محضرتان شرفیاب می شوم.گاهی از شرم خودم را پشت سلام هایشان پنهان میکنم. گاهی آنچه در گلویم چنگ می زند راه حنجره ام را برای گفتن ذکرها می بندد...من اما این شرفیابی را که خودتان اول پا در آن گذاشتید و ما ۸ نفر را یاد کردید،خیلی دوست دارم و خواستم بگویم : خیلی ممنون. الحمدلله کما هو اهله 

عهد معهود

یا جابر العظم الکسیر 

 

 

 

عانقینی فالکلام لم یعد کافیاً

بغلم کن . کلمات کافی نیستند!

 

•نزدیک است روزی که اشک مظلوم، 

سیلی شود بر صورت پلید فرعون ِصهیونیست.

از میانه ی این آبشار خون، اژدهایی برخواهد آمد و بنای قارونی شما را خواهد بلعید.

این ناقه را که شما پی کردید صاحبی دارد که چشم های شیطانی تان را از سجیل پر خواهد کرد.

کمتر بر قدرت خود بنازید که هیمنه پوشالی تان در حال فرو ریختن است . 

نمرود درون تان به زودی در آتشی که خود به پا کرده تا مغز استخوان خواهد سوخت.

 

این است وعده ی خدا

که زمین به زودی به اهل آن خواهد رسید.

رایحه

بسم الله الرحمن الرحیم 

 

دلم می خواهد تمام این فضا را چنان نفس بکشم که تا دیدار بعدی زنده نگهم دارد زنده ای به زندگی شما.فکر می کنم اولین باری که مهمان ِ مهمان سرایتان شدم بیش از بیست سال پیش بود. در یک مسافرخانه درب و داغان بودیم که اتاق های تو در توی قدیمی داشت . پشت در اتاقمان که طبقه دوم بود کاغذ چسبانده بودیم " خادم الرضا " علیه السلام. وقتی خادمینت برای آوردن ژتون ها به داخل حیاط آمده بودند اولین چیزی که پرسیده بودند از آن کاغذ نوشته بود...

تو ما را آنجا در کوچه کوچه ترین و کلنگی ترین سکونت گاه مجاور حرمت دیده بودی و ما چقدر ذوق کرده بودیم .

بعد از آن هیچ وقت نشد مهمان مهمانسرایت باشم و فکر می کردم هیچ وقت دیگر هم نمی شود.اگر چه همه لحظه هایی که دلتنگت می شوم .... مهمان توام.

این دلتنگی را که امتداد دلتنگی توست دوست دارم. این رایحه را که نام و یاد تو را با خودش می آورد و می پیچد در بن بست ها که پاهایم را به پیش ببرد برای شکستن ناتوانی ها... ممنون که هیچ وقت از دوست داشتنم خسته نشدی،  ممنون که هرگز از سر به راهی من  ناامید نشدی.

ممنون که یادم می دهی نگاهم نعمت ها را عمیق تر ببیند....

 من  در نگه داشتن محبت هایتان ناتوانم لطفا کمکم کنید و شکرگزاری اندک مرا در پیشگاه بی کرانش به نظر آورید....

 

همه حرف هایی که امشب بی واژه از چشم هایم چکید و می چکد از سر محبت و حوصله مثل همیشه بخوانید . مدیون بارگاه توام ای غزل ترین ... مدیون بارگاه تو و عشق تا ابد...

 

ص امام مجتبی علیه السلام