یا جابر العظم الکسیر
میان شرشرباران رفته بودیم برای خرید میوه شب یلدا، نام شهر شما را که دیدم، خیلی دلم برایتان پر کشید.[...]
دلتنگ تان هستم، می دانم که آرامش در مکان نیست در دل است می دانم که می توانم نزدیک باشم اما دور،دور باشم اما نزدیک... می دانم که نه سرعت بالا می تواند مرا از گذشته دور کند نه صدای بالای ضبط ماشین کمکی می کند که حرف های درون خودم را نشنوم . من از خودم نتوانستم فرار کنم.اما می توانم هر بار که در محاصره خاطرات و حرف های دلم گرفتار می شوم به سمت شما فرار کنم.می توانم هنوز در آغوش شما پنهان بشوم و بخواهم مرا پناه دهید.
دلتنگ شمایم...شاید شما هم آن طرف خطوط دلم ایستاده اید و آغوش باز کرده اید. شب از نیمه گذشته ، اینقدر امروز خسته بودم که فکر می کردم به شب که برسم خیلی زود بخوابم...گاهی خواب هم مثل مرگ از انسان فرار می کند ، این فراری که پای شما در میانش باشد دوست دارم. هر چه شما را یادم بیاورد دوست دارم.این روزها را که بوی نرگس می پیچد و شما را بیشتر به یادم می آورد دوست دارم . شاید برای همه، نرگس با انتظار و موعود گره خورده باشد برای من اما ،سال هاست نرگس عطر شما شده، هر بار بی اختیار که عطرش به مشامم برسد خیالم و دلم تا شما پر می کشد...
مهربان من ، شب تان بخیر...به خدا می سپارمتان . امید که روزی نزدیک مرا به شما برساند.
